براساس گزارش هاواستافورکز، تلاش برای درک پرواز از زمانی که انسان برای اولین بار به پرواز پرندگان در آسمان توجه کرد، وی را درگیر خود کرد. تلاش برای بزرگتر،بهتر و سریعتر ساختن نیز از زمانی که انسان قدم بر روی زمین گذاشت وی را درگیر خود ساخته و زمانی که این دو درگیری ذهنی به یکدیگر رسیدند، منجر به ساخته‌شدن ماشین‌های پرنده شگفت‌انگیزی شدند.
دستیابی به پرواز قابل کنترل به‌هیچ وجه آسان نبوده و پیشرفت سریعی نداشته‌است. این مسیر از سال 400 پیش از میلاد آغاز شد،زمانی که مخترعان چینی از کایت‌هایی ویژه برای بررسی شرایط آب‌و‌هوا استفاده کردند. بیش از دو هزار سال بعد، برادران مون‌گولفیه اولین بالون جهان را که یک خروس مسافرش بود،به ارتفاع هزار و 800 متری فرستادند.
تلاش پس از این موفقیت، سرعت بیشتری گرفت و گلایدرها،ماشین‌های پرواز بخار، و در نهایت اولین هواپیمای جهان توسط برادران رایت ساخته شدند. با ساخته شدن اولین ماشین موتور‌دار برای پرواز، بشر میل طبیعی خود را نادیده نگرفت و تلاش کرد هواپیماهای بزرگتری بسازد. هواپیمای H-4 هرکولس هاوارد هوگز که در سال 1947 توانست تنها 1.6 کیلومتر را طی کند، همچنان رکورد‌دار بیشترین طول بال در میان هواپیماها است زیرا طول بالهای این هواپیما 97.5 متر است.
هواپیمای غول‌پیکر دیگر که به نیروی هوایی آمریکا اختصاص دارد نام داشته و در سال 1968 ساخته شد و امروزه همچنان مورد استفاده قرار دارد. طول بالهای این هواپیما 68 متر است. البته این هواپیما از نظر طول بدنه نیز بزرگتر از هواپیمایی مانند Sprus Goose است. هواپیمای ایرباس A380 که تولید آن به دلیل مشکلات مختلف متوقف شد با طول بالهایی برابر 79.8 متر و طول بدنه‌ای برابر 73 متر دوهواپیمای C-5 و Sprus را از دور رقابت خارج می‌کند.
با‌این همه A380 هنوز بزرگترین هواپیمای جهان نیست. حتی ابعاد آن به بزرگترین هواپیمای جهان نزدیک هم نیست. برای اینکه بتوان بزرگترین هواپیمای جهان را شناسایی کرد، متخصصان از تکنیکی به نام محاسبه حداکثر وزن پرواز استفاده می‌کنند که بر اساس این تکنیک، یک هواپیما در جهان وجود دارد که از نظر وزنی که می‌تواند درهنگام پرواز به همراه داشته‌باشد، برتر از دیگر هواپیماها است.
باوجود‌اینکه طول،وزن، طول بال و وزن هواپیمای خالی برای رتبه‌بندی هواپیماها کاربردی به شمار می‌آیند،اما یکی از کاربردی‌ترین مقیاس‌ها برای تعیین بزرگترین هواپیما حداکثر وزن پرواز یا MTOW است. این مقدار،نشان‌دهنده بیشترین وزنی است که یک هواپیما می‌تواند داشته باشد و با این وجود هنوز از توانایی بلند شدن از زمین برخوردار باشد. در این مقدار علاوه بر وزن هواپیما، میزان سوخت مورد نیاز و وزن بار هواپیما نیز گنجانده شده‌است.
با استفاده از این مقدار، انتخاب بزرگترین هواپیمای جهان کار دشواری نخواهد بود. هواپیمای آنتونوف An-225؛ جتی باری که برای حمل و نقل خودروها، تجهیزات و ارسال کمک به گوشه‌و‌کنار جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این جت اولین بار برای حرکت دادن Buran، شاتل فضایی روسیه،ساخته شد و پس از متوقف شدن برنامه شاتل روسیه در اوایل دهه 90، این هواپیما بی‌مصرف شد.
چند سال بعد یکی از دو آنتونوف به عنوان جت باری فعالیت خود را آغاز کرد. این هواپیما از نظر ابعاد و بیشترین وزن بلند شدن از زمین برای انجام کار حمل و نقل مناسب است. آنتونوف گنجایش هزار و 300 متر مکعب بار را دارد، برابر پنج تانک نظامی و یا هشت اتوبوس دو طبقه. به علاوه این هواپیما از حداکثر وزن بلند شدن 600 هزار کیلوگرم برخوردار است و می‌تواند چنین بار عظیمی را تا ارتفاع چهار هزار و 800 کیلومتری بالا ببرد.
در مقایسه، بوئینگ 747 و آنتونوف 124 از حداکثر وزن بلند شدن 405 هزار کیلوگرم برخوردارند و A380 نیز با توانایی حمل 560 هزار کیلوگرم رتبه دوم را در لیست بزرگترین هواپیماهای جهان از آن خود خواهد کرد.
با‌این‌همه استفاده از ترکیبات سبک‌وزن‌تر در صنعت هواپیما‌سازی باعث خواهد شد هواپیماهای آینده بدون افزایش وزن،ابعادی بزرگتر داشته‌باشند و از سویی دیگر پیشرفت در صنعت هوانوردی و طراحی پرواز امکان افزایش بار هواپیماها را درهنگام بلند شدن از روی زمین به‌وجود خواهد آورد.
